Een vrouw van midden dertig, met een ogenschijnlijk leuk gezin: man-vrouw-twee kinderen. Allebei een drukke baan, gedeelde zorg over de kinderen, sporten, leuke sociale contacten, de kinderen hebben regelmatig speelafspraken en een aantal keren per jaar op vakantie. We hebben regelmatig contact (ze volgt m'n social mediakanalen nauwkeurig) en ze vertelt me meestal leuke dingen over haar gezin, maar ook af en toe een kleine ergernis... zoals dat gaat.
Ineens is er afstand
Deze keer dat ik haar ontmoette was het anders...ze was afstandelijk, keek me niet aan, was wat nerveus en wilde het liefst omdraaien en gaan. Ik voelde haar spanning en om die spanning te doorbreken vroeg ik haar of ze tijd had om samen even koffie te drinken. Na een lichte aarzeling stemde ze er toch mee in en zocht ik een rustige plek achterin het cafeetje.
We bestelden allebei een koffie en waren stil, geen nare stilte, maar gewoon even stil...ik keek naar haar via m'n ooghoeken en zag het verdriet in haar gezicht, in haar houding, in haar uitstraling.
De koffie werd gebracht, we roerden wat in de koffie...en langzaam rolde er een traan uit haar ogen. Een ingehouden snik. Met verdriet in haar stem zei ze: "IK KAN NIET MEER, ik kan niet meer net doen of er niks aan de hand is en altijd maar het gevierde, gezellige gezin te moeten zijn!!!"
Ik liet haar vertellen over wat haar dwars zat; over de problemen met één van haar kinderen, over het onbegrip van haar man, over de spanningen die dit met zich mee bracht, over haar baan waar teveel van haar gevraagd werd, over haar moeheid, niet lekker in haar vel zitten en nog veel meer wat ze niet eens kan benoemen, maar wel voelt! Het laatste wat ze vertelde ging over haar ouders en haar twee jongere zusjes...
Een zucht van opluchting
Nadat de koffie allang op was en we een uur verder waren, slaakte ze een diepe zucht en vroeg of ze een afspraak met me mocht maken voor een intake, twijfelend of dat haar wel zou helpen, maar ze wilde niet meer zo doorgaan...niet meer die pijn en ergernis voelen!
De intake is geweest, de eerste sessie is gepland en over drie weken gaan we starten.
Wat haar absoluut gaat helpen in het CREATRIX® traject
is het feit dat CREATRIX® op epigenetisch niveau werkt.
Het doorbreekt ook pijn en verdriet wat NIET van jou is, maar wat je meeneemt van generaties voor jou, van je voorouders. Dat zijn negatieve gevoelens die je hebt, maar deze niet goed kan herleiden, niet herkent, niet weet waar het vandaan komt en waar je onrustig van wordt.
DAARMEE ga ik haar mee helpen, DAAR zit de pijn, het verdriet en de onmacht, de boosheid, de teleurstelling en nog heel veel meer!
Ze kan zich gaan verheugen op de toekomst en terug kijken naar haar verleden zonder die pijn en het verdriet te moeten voelen.