JARENLANG...
dacht ze de verantwoordelijkheid die niet van haar was, los te laten. Dat deed ze ook inderdaad, dat loslaten. Ze zei het zelfs hardop: loslaten en verder gaan. Ze ging verder met haar leven, zoals al vaker tegen haar gezegd werd. Niet meer achterom kijken naar wat is geweest, maar vooruit de toekomst in.
Dat ging een tijdje goed, zeker als er afleiding was, ze het druk had en er weinig momenten voor haarzelf waren.
Toch voelde ze steeds vaker onrust en bleef ze piekeren over het verleden. Wat ze had kunnen doen, wat ze had moeten doen, wat de ander zou gedaan moeten hebben en waarom dat niet gebeurd is. Hoe had ze het anders kunnen doen, was het haar fout? 'Loslaten' was het wat ze wéér tegen zichzelf zei en ze liet het los. Niet meer aan denken en door. Ze gebruikte de volgende afleiding om niet te hoeven voelen.
Als alleen je hoofd weet dat je het los kan laten, is het een tijdelijke oplossing en niet voldoende. Wanneer je hart voelt dat je het los kan koppelen, is het blijvend.
Hoe voel je dat dan? Hoe laat je werkelijk je hart iets loskoppelen? Hoe kan je dicht bij jezelf, bij je hart komen?
Als jij een blijvende oplossing wil voor oud zeer, voor jouw onrust, voor je gepieker dat steeds weer opduikt, neem dan contact met me op. Ik kan je gegarandeerd helpen, als jij klaar bent met pijn uit het verleden. Als jij wilt dat het verleden geen controle meer heeft op jouw heden, op jouw toekomst!
Liefs Ingrid
Comments